Sekolah Vernakular Lubuk Duit Lembaga Pemegang Amanah Sekolah Berkenaan.

Tiada masalah yang tak boleh selesai. Kecuali masalah nak hidup balik selepas mati. Itu memanglah masalah yang tak boleh nak setel. Tapi kalau setakat masalah sekolah vernakular, itu enteng pak. Cuma, bila pendekatan salah maka akan mengundang malang yang tak berbau. So, bagaimana nak setel permasalahan sekolah vernakular? 

Kita seringkali mendengar hujah-hujah bahawa sekolah vernakular adalah hak yang di jamin di dalam Perlembagaan. Setahu ambe, yang di jamin dalam Perlembagaan ialah hak pendidikan dan bukan sekolah vernakular. Jika ada pun, hak berkenaan bukan hak mutlak tapi bersifat sementara. Apa isu sebenar yang menghalang sekolah vernakular dimansuhkan? 

Isu sebenarnya ialah 'Miss Soru' lah. Soal duit. Soal hilang punca pendapatan. Bukan soal nak pelihara dan memastikan budak-budak Cina dan India dapat belajar bahasa Tamil dan Mandarin pun. Depa pun tahu, apa gunanya dan faedahnya mengekalkan bahasa ibunda mereka di Malaysia. Depa pun tahu, kalau depa tak tahu bahasa Mandarin dan Tamil pun , depa tetap orang Cina dan India sampai mati. Mana-mana perundangan dalam dunia ini pun takkan mampu mengubah sifat dan menafikan hak keturunan bangsa mereka. 

Sekolah vernakular bukan di taja oleh kerajaan, kerana Perlembagaan pun tak beri izin kerajaan taja sekolah vernakular, pandai-pandai koranglah nak urus dan cari duit sendiri. Badan yang menguruskan sekolah vernakular ialah Lembaga Pemegang Amanah atau dalam istilah omputih 'The Board Of Trustees'. Lembaga Pemegang Amanah ini pula ditubuhkan di bawah Akta Pemegang Amanah. Bila anda melihat peruntukan-peruntukan dalam Akta Pemegang Amanah, anda mampu mengetahui betapa besar kuasa duit dan pengaruhnya ahli-ahli Lembaga Pemegang Amanah dalam komuniti mereka.

Lembaga Pemegang Amanahlah yang bertanggungjawab mengutip derma dan mencari dana untuk sekolah-sekolah vernakular di bawah mereka. Mereka jugalah yang bertanggungjawab dalam hal ehwal menentukan jumlah yuran ke atas murid-murid. Segala kontrak dan perbelanjaan sekolah berkenaan semuanya diuruskan oleh Lembaga Pemegang Amanah. Malah ada sekolah-sekolah vernakular mempunyai dana tetap tahunan serta mendapat bayaran anuiti daripada pewasiatan. Lumayan beb !

Wang-wang derma dan anuiti yang diterima oleh Lembaga Pemegang Amanah, akan dilaburkan dalam pelbagai jenis bisnes pula. Keuntungan daripada bisnes berkenaan akan disalurkan semula kepada sekolah-sekolah vernakular berkenaan. Jadi, ada bisnes-bisnes bergantung talian hayat hidup dengan kewujudan sekolah-sekolah vernakular ini. 

Bermakna, hilang sekolah vernakular maka hilanglah punca pendapatan. Terjejaslah pelaburan. Ranaplah bisnes. Hilanglah juga status-quo di dalam komuniti. Cacmarbalah segala rangkaian bisnes dan pelaburan. Berlakulah gangguan kepada perjalanan perlaksanaan wasiat-wasiat. Bagi Cina, wang dan duit adalah Tuhan mereka. Bila dipisahkan mereka dengan Tuhan mereka, sudah tentulah mereka akan menentang habis-habisan. 

Itu belum lagi nak stori pasal penglibatan kumpulan kongsi gelap dalam menyumbang dana kepada sekolah-sekolah vernakular. Ya la, di mana lagi kumpulan kongsi gelap nak 'bersih' kan wang haram mereka? Kecuali menyumbang ke sekolah-sekolah vernakular. Sudah tentulah ada habuan dan negosiasi berlaku di antara mereka dengan politikus pulak. Ini semua soal status-quo duit dan kuasa dalam komuniti. 

Namun begitu, keadaan tersebut tidak boleh dibiarkan berlanjutan. Ini kerana sekolah-sekolah vernakular mengujudkan persaingan kuasa dan ekonomi yang membawa kepada polarisasi kaum yang tak berkesudahan. Apakah kaedah dan cara terbaik? Ada ke kaedah dan cara penyelesaian yang memuaskan hati semua pihak? Tapi adakah alasan itu bermakna tiada penyelesaian? Nak cari penyelesaian sifar-masalah, mana ada beb ! Tetap ada masalah. Cuma, bagaimana hendak mengawal agar ianya tidak menimbulkan kekecohan di luar kawalan?

Memang ada kaedah dan penyelesaian yang mengikut dasar menarik rambut dalam tepung, rambut tak putus dan tepung tak berselerak. Tapi, ya lah takkan ambe nak tulis di sini kan? Kalau bisik-bisik kat telinga itu bolehlah. Artikel ini hanya memberikan maklumat mengenai punca sebenar kenapa liat sangat puak sinun nak serahkan sekolah vernakular kepada kerajaan. Tapi mustahillah tak boleh membaca apa yang tersirat. 

TPPA , MAK KATA OMPUTIH, ORANG JEPUN, ORANG LATIN AMERIKA DAN AMERIKA NAK BELI BU-DU & CENCALOK.

Agaknya begitulah jawapan seorang ibu kepada seorang anak yang kecil yang bertanya mengenai TPPA. Agaknya lah. Apa isu sebenarnya? Antara kandungan yang dikatakan amat kontroversi dalam TPPA (dalam proses rundingcara) ialah:-

1. Pelabur boleh menyaman kerajaan;
2. Pelabur boleh membida kontrak kerajaan samada bernilai besar atau kecil;
3. Lanjutan temph perlindungan hakcipta bagi produk kesihatan;
4. Pembatalan dasar perlindungan.
5. Hak korporat diutamakan dan hak kepenggunaan terabai.

Menurut MTEM, ini akan mengakibatkan kepentingan Bumiputera terjejas teruk. Malah kekuatan GLC selain Petronas juga akan terjejas. Kerana GLC yang ada tidak begitu kompetitif dan dalam keadaan lemah untuk menembusi pasaran antarabangsa. 

Waima, kontraktor bumiputera boleh membida kontrak-kontrak kerajaan Amerika, Jepun, Latin Amerika dan Eropah, namun mereka mempunyai syarat yang ketat dan nilai matawang mereka lebih tinggi berbanding ringgit. Kecuali, kerajaan mereka sanggup menerima budu, cencalok, tempoyak dan kerabu sebagai tukaran baru.

TPPA dikatakan membawa impak negatif kepada kemakmuran ekonomi Bumiputera yang terkait dengan soal kunci keamanan negara. Hujahnya ialah, Bumiputera merupakan kunci keamanan negara. Bagaimanapun, Menteri Perdagangan Antarabangsa dan Industri, Datuk Seri Mustapa Mohamed pernah memberi keyakinan bahawa kerajaan hanya akan menandatangani persetujuan menyertai TPPA jika kepentingan bumiputera dapat dilindungi.

Terus teranglah ambe nak bertanya kepada semua pembaca, adakah kita memerlukan TPPA atau peneraju TPPA memerlukan kekayaan dan sumber asli negara kita? Pada hemat ambe, kita memerlukan pasaran Indonesia, China, India, Afrika, Latin Amerika, Mediterranean dan Timur Tengah. Tapi pada masa yang sama kita tidak memerlukan pelabur asing untuk masuk bikin kacau pasaran kita pula.

Isu TPPA memang menarik untuk diperbincangkan. Persoalannya, adakah syarikat multinasional yang datang melabur ke negara ini melalui pintu masuk TPPA akan memperkayakan negara dan rakyat atau berlaku sebaliknya?

Ambe malas nak bertanya kepada sekelian tunggul kayu, maklumlah mereka kan tunggul kayu mana reti nak mendengar keluhan dan rintihan rakyat kebanyakan pun, NO MONEY NO TALK LA .. kata BU-DU.